Documentary Scriptwriting Masterclass
About This Course
In this Documentary Scriptwriting Masterclass, you will learn the basics of dramatic storytelling, and how to translate those core concepts to the craft of making a documentary film.
This course will give you a roadmap for tackling every aspect of conceiving, scripting, shooting, and Read more.
Stage 32 – Online Screenwriting Con
No planes. No hotels. No expenses. No new wardrobe. No outrageous badge prices.
Just you, your computer and your willingness to learn.
Stage 32, the leaders in online education for film creatives, is proud to present… Read more.
Linda Aronson
Coen Brothers – True Grit
Rode Jurk
Kort verhaal geschreven voor:
Schrijven Online – Wekelijkse schrijfopdracht #22 – Rode jurk
Te gebruiken woorden: winkel – rode jurk – te duur – tas; max. 350 woorden
Rode jurk
Half vijf. Annet logt uit, pakt haar handtas en loopt opgewonden het kantoor uit. Ze knikt naar Johan.
“Tot morgen,” zegt hij met een grijns, alsof hij weet wat er gaat gebeuren.
Anderhalf uur. Dat is kort. Eerst H&M. Annet zoekt de rekken af naar een rode jurk. Zijn favoriete kleur, had hij gezegd. Niets dat haar aanstaat. Bijenkorf? Te duur, maar ach, de jurk zou zeker nog eens van pas komen. Ze zou hem ieder jaar kunnen dragen als herinnering aan hun eerste afspraak en haar eerste blind-date met Stefan, vanavond acht uur.
Niets in haar maat. Steeds gehaaster loopt Annet nog drie andere winkels binnen en herinnert zich dan de bordeauxrode Gucci-jurk in de etalage van de P.C. Hooftstraat. Natuurlijk zou die passen! Ze kon hem morgen altijd nog terugbrengen.
Enigszins terughoudend over haar impulsieve optreden, rekent ze de jurk even later af bij de zwaar opgemaakte medewerkster en loopt trots met haar Gucci-tas richting fiets.
´Lipstick.´ Ze racet naar de HEMA, plant haar fiets voor de deur, holt met haar Gucci-tas naar binnen, kiest een bordeauxrode lipstick en merkt opeens dat ze haar handtas niet bij zich heeft.
“De Gucci-winkel!”
Met de lipstick in haar hand rent ze de HEMA uit. Fiets weg!
“Shit!”
Ze rent terug naar de P.C. Hooftstraat. Een medewerkster van de HEMA holt achter haar aan en maant haar te blijven staan. Annet heeft het niet in de gaten. Ze moet haar tas terug hebben voor sluitingstijd en het is twee voor zes. Ze rent zo hard als ze kan. Hijgend staat ze voor een gesloten Gucci-winkel terwijl ze achter haar iemand buiten adem hoort zeggen,
“Kleptomaan, en nu staan blijven.” De HEMA medewerkster tikt 112 in op haar telefoon.
“En dat mag je dan even aan de politie uitleggen, met je dure Gucci-tas.”
Annet zit op het bureau met haar Gucci-tas en de inmiddels betaalde lipstick. Het is twee voor acht. “Maar, eh… mag ik dan misschien nog even aangifte doen van mijn gestolen fiets?”
Via de website van Schrijven Online:
http://schrijvenonline.org/forum/themaforums/wekelijkse-schrijfopdracht/124038
To The Top
Short screenplay written for The Impact.
Not sad about the end of the world but wanting to go out in their own way Victor and his dog Alma try to make it to the top of the mountain one last time.
Read other people´s comments HERE.
Last Chance
Short screenplay written for The Impact.
When Jennifer hears the horrible news she knows it´s her last chance to hear her mum say she loves her. But will she?
Read other people´s comments HERE.
Tied
De Standaard
De Standaard
Een fiets knerpt over het grind. Vanuit zijn stoel kijkt Boelo met een half oog over zijn schouder. ´Heb je haar weer. Dan zal straks die grootbek ook wel verschijnen. Rotwijven. Wat moeten ze hier? Die stomme broer van me moest zo nodig een paard voor haar kopen. Een beetje mijn rust hier verzieken. Het zal ze berouwen. Allemaal.´ Boelo leest verder in zijn krant, maar kan zich niet meer concentreren. Hij moet een manier vinden om die meiden weg te krijgen. Maar hoe? Hij staat op, loopt de gang in naar de achterdeur, schiet zijn klompen aan en stapt het erf op.
Boelo ziet de fiets van zijn nichtje Lena tegen de pasgeverfde gevel staan. Hij zucht geërgerd en klost vastberaden naar de paardenstal. In de deuropening blijft hij wijdbeens staan. Zijn grote, grove lichaam belemmert de lichtinval en hult de stal in duisternis. Lena´s paard gooit geschrokken zijn hoofd in de nek. “Als je die fiets nog een keer tegen de gevel aan zet, sla ik hem in elkaar.” Lena kijkt Boelo met afgrijzen aan en knikt; haar neusvleugels verraden haar woede. “Dat ding heeft toch een standaard, nou?” Lena gaat driftig verder met het poetsen van haar paard terwijl Boelo haar een minachtende blik toewerpt. Plots valt het hem op hoe vervallen de stal eruit ziet; een afgezaagde waterbuis, versplinterde planken, roestige spijkers, een doorhangende dakspant, een halfgebroken ruit. Daar zouden de paarden zich lelijk aan kunnen verwonden.
Hoofdschuddend sjokt Boelo naar de garage. Hij rommelt wat in de gereedschapskist als er plotseling een fiets tegen de gevel gesmeten wordt. “Lena! Wacht op mij!” gilt Hanna opgewonden. ´Mijn gevel!´ Boelo loopt stampvoetend de garage uit en blijft met een roestige vijl in zijn hand in de deuropening staan. “Hé!” roept hij nijdig. Hanna is niet onder de indruk. “Haal die fiets daar weg!” Boelo slaat de vijl in zijn hand. Hanna lacht smalend. “Moet ik nu bang voor u worden, of zo?” Hanna glipt snel de paardenstal in. Even later, als ze juist het hoofdstel wil pakken, staat Boelo plotseling naast haar en grijpt haar bij haar pols. Hij briest als een dolle stier. “Ik zou maar op mijn hoede zijn, als ik jou was. Een ongeluk zit in een klein hoekje.” Hanna rukt haar pols los en tuigt haar paard verder op. Ze leidt haar paard de stal uit en geeft het een flinke tik op de flank om hem aan te sporen.
Het is nacht. Boelo hoort onrustig getrappel van hoeven en nerveus gehinnik. Het kost hem even moeite om zich te realiseren waar de geluiden vandaan komen. Dan springt hij op. ´De paarden!´ Hij schiet in zijn overall en trekt zijn slaapkamerdeur open. Daar staan zijn klompen op hem te wachten. ´Moeder!´ Hij loopt de gang in en klopt op de deur van zijn moeders slaapkamer. Als zij antwoordt, opent hij de deur op een kier en zegt zacht en dwingend, “Er is iets met de paarden. Kom. Snel.”
De trailer van het slachthuis rijdt voorzichtig het erf af en breekt door het ochtendgloren. Boelo loopt naar de paardenstal. Lena´s paard staat zenuwachtig te snuiven en te draaien. Zijn witte voeten zijn besmeurd met rozerode vlekken. Boelo spreekt het dier kalmerend toe en geeft het wat water en eten. Hij ritst zijn overall open, trekt zijn hemd uit en bindt het om het met bloed bedekte uiteinde van de afgeknapte waterbuis heen. ´Verdomme.´ Hij loopt het huis binnen en schopt gefrustreerd zijn klompen uit. Hij trekt de deur van zijn slaapkamer met een ruk open en ploft neer op zijn bed. Maar de slaap wil niet meer komen.
Een fiets knerpt over het grind. Vanuit zijn stoel kijkt Boelo met een half oog over zijn schouder. Voetstappen in de gang. Geklop op de deur. De deur gaat open. Daar staat Lena. Haar ogen spuwen vuur. Boelo kijkt vanachter zijn krant met een schuin oog naar haar. Het is duidelijk dat ze het slechte nieuws heeft gehoord. “Klootzak,” schreeuwt Lena geëmotioneerd, en meer komt er niet uit. Ze draait zich om, smijt de deur dicht en loopt stampvoetend de gang uit.
Boelo staat op. Hij loopt naar het keukenraam en kijkt Lena na totdat ze uit het zicht is verdwenen. Hij pakt een nagelborstel en schrobt hard om de laatste restjes bloed onder zijn nagels te verwijderen. Naast de gevel staat Lena´s fiets; op de standaard.
N.a.v. een schrijfopdracht voor Schrijven Online met feedback van Marije Onstenk. Dit is te lezen op:
https://schotinschrijven.wordpress.com/schrijfoefening/schrijfoefening-april/
Jackie Unsolicited 